استفاده از نانوذرات هیدروکسی‌آپاتیت جایگزین گرافت‌های استخوانی جهت تقویت توان بازسازی سلول‌های استئوبلاست
اصلاح بافت‌های استخوانی آسیب‌دیده نیازمند استفاده از گرافت‌های استخوانی با قابلیت اُستئوکنداکتیو است تا پتانسیل بازسازی سلول‌های استئوبلاست تقویت گردد. در این مطالعه، نانوذرات کربنات هیدروکسی‌آپاتیت (cHA) و هیدروکسی‌آپاتیت جایگزین‌شده با روی-منیزیم (Zn-Mg-HA) به روش بیومینرالیزاسیون با استفاده از باکتری Enterobacter aerogenes سنتز شده‌اند. فاز ساختاری و مورفولوژِی نمونه‌ها با استفاده از روش‌های تحلیل مناسب پودر مورد بررسی قرار گرفت. سپس، با استفاده از الکل پلی‌وینیل و هر دو نمونه cHA و Zn-Mg-HA، گرافت مرکب ساخته شد. پتانسیل اُستئوژنیک این گرافت به طور زنده‌دار (in vivo) در مدل آسیب استخوانی تیبیای خرگوش بررسی شد. مطالعات هیستولوژیکی، رادیولوژیکی و مورفولوژیک نشان داد که گرافت توسط بافت استخوانی جدیداً تشکیل‌شده معدنی شده بود و پس از چهار هفته کاشت، نشانه‌ای از التهاب یا عفونت مشاهده نشد. نتایج هیستومورفومتریک نشان‌دهنده این است که گرافت ساخته‌شده می‌تواند به عنوان جایگزینی مؤثر با قابلیت اُستئوکنداکتیو عمل کند.
در راستای بازسازی بافت‌های استخوانی، نیاز به جایگزین‌های گرافت با قابلیت القاء بیولوژیکی برای تحریک تکثیر سلول‌های ترمیم‌کننده استخوان، یعنی استئوبلاست‌ها، وجود دارد. هیدروکسی‌آپاتیت نانوساختار، که یک سرامیک بیواکتیو است، برای موارد مهندسی بافت استخوان به کار رفته است. در این مطالعه، نانوذرات cHA و Zn-Mg-HA از طریق روش بیومینرالیزاسیون و با استفاده از Enterobacter aerogenes سنتز شدند. ساختار فازی و مورفولوژی نمونه‌ها با روش‌های مشخصه‌برداری پودر مناسب مورد آنالیز قرار گرفت. به دنبال آن، با استفاده از الکل پلی‌وینیل و هر دو نمونه cHA و Zn-Mg-HA، یک گرافت مرکب ساخته شد. پتانسیل اُستئوژنیک این گرافت در آزمایش‌های زنده‌دار (in vivo)، دریک مدل آسیب استخوانی تیبیای خرگوش مورد بررسی قرار گرفت. مطالعاتی شامل بررسی‌های هیستولوژیکی، رادیولوژیکی و مورفولوژیک نشان دادند که گرافت بدون نشانه‌هایی از التهاب یا عفونت، پس از چهار هفته کاشت، توسط بافت استخوانی جدید معدنی شده بود. نتایج هیستومورفومتریک این امکان را نشان داد که گرافت مرکب ساخته‌شده می‌تواند به عنوان جایگزین بافت استخوان با قابلیت اُستئوکنداکتیو عمل کند.
